Begin september. De eerste schoolweek is alweer achter de rug, en het voelt toch een beetje alsof alles weer wat in de plooi gevallen is, wat normaler geworden is. Al is dat natuurlijk relatief (eerder het "nieuwe normaal" waar we in de media al zo vaak over hebben gelezen). Maar we hebben ons ritme van voor corona wat teruggevonden, of zo voelt het toch. Onze oudste zoon gaat weer naar school, en er staat heel binnenkort zelfs al een heuse schooluitstap gepland. Onze jongste zoon gaat sinds ons verlof achter de rug is weer volle dagen naar de kinderopvang, en mijn man en ik zijn allebei weer "fulltime" aan het werk.
Bij mijn man heeft het werk nooit echt stilgelegen tijdens de lockdown en de periode die daarop volgde, integendeel. Het was alle hens aan dek om te redden wat er te redden viel. Bij mij daarentegen... Het werk leek wel van de ene dag op de andere helemaal weggevallen. Als zo goed als de hele economie stilvalt, dan valt er niet veel meer te vertalen. En zelfs al zou er wel nog vertaalwerk zijn, de budgetten worden nu vast ook grondig herbekeken bij veel bedrijven en ik heb een vermoeden dat vertalingen voorlopig niet de hoogste prioriteit zullen krijgen.
Het is hier dus lange tijd erg kalm geweest. En dat kwam eerst niet eens zo slecht uit, met twee jonge kinderen die plots elke dag thuis zijn, een oudste die net in zijn eerste leerjaar plots digitaal moet les volgen en een jongste die nog heel veel entertainment nodig heeft om zijn dag door te komen. Dus verdeelden mijn man en ik onze dagen: elk een dagdeel werken, en een ander dagdeel voor de kinderen zorgen. Al was dat aanvankelijk nog niet echt 1 op 1 (want ja: ik zo goed als geen werk meer en mijn man net veel drukkere dagen), dus nam ik het meest van de zorg voor mijn rekening.
Maar na enkele weken begon dat bij mij toch door te wegen, had ik nood aan wat meer ritme en het gevoel van nuttig bezig te zijn (niet dat ik mijn kinderen opvoeden als niet zinvol beschouw, maar je begrijpt wel wat ik bedoel). En dus begon ik doelen te stellen, mezelf taken te geven (bij gebrek aan opdrachten van "echte" klanten), met het oog op de toekomst. Een van die doelen was om mijn website helemaal om te gooien. Een nieuwe look, een logischere structuur, meer informatie. Kortom, mijn webstek aantrekkelijker maken voor potentiële klanten (Laat me gerust weten of dat gelukt is en wat je ervan vindt ;-) ). Daarnaast wou ik ook wat actiever zijn op verschillende platforms, en een van de manieren waarop ik dat wil doen is via deze blog. Mijn website is intussen af, en voor mijn blog heb ik al een lange lijst met onderwerpen klaar waarover ik wil schrijven. Nu de grote vakantie voorbij is, heb ik ook eindelijk weer de ruimte (lees: tijd alleen thuis) om ook effectief te gaan schrijven. Bereid je dus maar voor op nog talloze interessante artikelen de komende tijd! Over de vertaalsector, over thuiswerk (dat deed ik al voor het "in" was ;-) ), over taal op zich en alle uitdagingen die ik als vertaler op mijn pad tegenkom. Tenzij ik nu natuurlijk plots overspoeld word door opdrachten (fingers crossed!), dan zal je misschien wat meer geduld moeten oefenen tot ik een nieuw artikel kan publiceren. Tot binnenkort!